24.04.2007 :: 23:57
Jestem. Już dobrze! Jestem! Zacieraliście już pewnie ręce na myśl, że zaniechałam swojej misji... że blog upada i tym razem się nie podniesie... HA HA HA! - tyle Wam powiem, moi mili. Nic nie upadnie, nic się nie przewróci i nie zgnije gdzieś w otchłani Internetowej zawieruchy. Nic a nic! Już ja tego dopilnuje, możecie być pewni. Jednak... przejdźmy do rzeczy: wróciłam. Nie sama bynajmniej, bo nadal z Aniołem uwieszonym gdzieś przy lewej pięcie i z sercem przepełnionym opowieściami o widelcach wszelakich, ale... (ale!!!)... o tym za moment. Jesteśmy, kochani, gdzieś w Sferze Astralnej, pomiędzy moim komputerem a materacem. Mam gdzieś fakt, że miejsce to za Chiny nie jest romantyczne i sprzyjające moim boskim rozważaniom o stanie rzeczy i staniu w nich. Pieprzę, ale to tylko faza przejściowa. Przygotujcie się na dalsze atrakcje... Przewidziano dalsze, a jakże. Minął miesiąc, a ja nie odczuwałam zbyt silnej potrzeby świeżej spowiedzi. Stąd opóźnienia. Mam nadzieję, że wybaczycie i z żądzą w oczach przeczytacie to, co tym razem pod kapeluszem biednej Kaileeny się zaroiło... Otóż wiele! I to dobrego! O dziwo... Czemu w siebie nie wierzę? Nie pytajcie, to zbyt trudne. W słuszny los zwątpiłam jakoś 15 lat temu i jak do tej pory zwątpienie to nie ewoluowało w coś bardziej *mojego*. Ojej. Co za schiza mnie dopadła? Gdzie te ściany?! Do jasnej... Co tu się wyprawia, na Johna?! Emotikony na tlenie wariują, David jęczy coś o motylach, a jaskrawe światła od drukarki i skanera migają, migają, migają... Zdaję się, że wariuję! Jak fajnie! To był wstęp. Przechodzimy do części poważniejszej, bo mającej na celu sklasyfikowanie wydarzeń z mijającego właśnie miesiąca - kwietnia 2007. Swoją drogą... Warto zaznaczyć, że do końca świata zostało nam jeszcze jakieś 5, 6 lat. To wszystko. Trzeba się śpieszyć ze wszystkim, moi mili. Ze wszystkim, dosłownie! 1. (Zacznę może od tego, że… ) Udało mi się wygrać konkurs plastyczny w swojej dzielnicy - *Karykatury 2007*. Temat właściwie dowolny, dość ograniczający jednak. Tym bardziej, że nigdy nie miałam do czynienia z tak straszliwym kartonem i tak straszliwymi suchymi (SUCHYMI!!!) pastelami, które poplamiły mi moją ulubioną koszulkę (Pink Floyd THE WALL)... Strach się bać, co wymyśliło dziecko. Dziecko wymyśliło Jokera. Nie byle, jakiego, któremu, co prawda do ideału Nicholsona wiele brakuje, ale narzekać nie ma, na co! Był Joker jak się patrzy! Zielone włosy, demoniczny uśmiech i ta cudowna maskotka Batmana, ściskana w ohydnych szponiskach! Ach, żyć nie umierać! Było I miejsce. I spore zaskoczenie... 2. Panna M. ucieka od swoich najskrytszych pragnień i omija zręcznie temat ławki w parku. Nie dziwię się jej, zważywszy na ogólne zainteresowanie, jakie wywołuje jej znajomość z panem T. Moja droga - nie przejmuj się. Piękny stan przejściowy Cię nawiedził. Stan, które Wasza miłościwa autorka przeżywała jakieś dwa miesiące temu. Później jest gorzej, wierz mi. 3. Anioł jest wciąż i wciąż przypadkiem trudnym do zlokalizowania na mapie Warszawy i okolic. Zastanawiająco i wymijająco odpowiada na telefony swojej rodzicielki i proponuje łóżko zamiast fotela (bez żadnych perwersji, proszę!!!). 4. Wymiguje się od szkoły. Albo też szkoła wymiguje się ode mnie. Więcej okazji do nieuczenia się jak do uczenia i wszystko dziwnie bez sensu. Czy to syndrom wiosennego lenistwa? A może ja się po prostu starzeje, co? (Pyta obgryzając paznokcie) 5. Za oknem ostatnio same szare barwy. To trochę przykre zważywszy na to, co wyczytuje z kalendarza. Nie chcę narzekać, ale poprawa pogody by się przydała. Więcej słońca, więcej ciepła i okazja by nosić bluzki bez pleców i przewiewne, letnie spódnice. Ach! Tęsknie do tego, tęsknie! 6. Czas mija mi i Nam (szeroko pojętej ekipie ludzi myślących inaczej) na obmyślaniu, kto i ile piwa przyniesie na imprezę. To bardzo przyziemne. Bardzo, bardzo. Bardzo i bardzo... Zastanawiam się czy to wszystko wypali i obliczam po ile się składamy. Naprawdę chcę mi się potańczyć. Z Nim. Do jakiegoś kiczowatego kawałka z lat 80-tych. O! Właśnie o tym marzę! Ale to dopiero po majowym weekendzie... Nie omieszkam zdać relacji, macie moje słowo!!! 7. Buduje się chałupa, buduje. Wreszcie wszystko załatwione. Fundamenty jak się patrzy. Mury, mury, pną się mury! Ha, ha! 8. Zastanawiam się nad wyborem nowej tapety na pulpit. Hmm, średnio raz na dwa, trzy dni jest nowa... To zboczenie. Kompletne i całkowite zboczenie! Nie mogę znaleźć tej idealnej, przykro mi... Mam nadzieje, że kiedy wreszcie takową odnajdę (wśród przesterów i sprzęrzeń...) - będę wiedzieć. To tak jak z szukaniem drugiej połówki, chociaż proces jest nieco mniej skomplikowany. Nooo, Jooohn... jakie ja dzisiaj pierdoły wypisuje! Niech ktoś/coś mnie trzaśnie porządnie po tych koślawych łapach! Aaa! Przepraszam. Opuściła mnie wena. Skończy się zapewne na tych ośmiu punktach w pustce i na zgliszczach starego stylu. Oplata mnie jakaś pajęczyna zgubnych pragnień, coś a*la *Nagi Instynkt* może. Ciężko określić. Nie żebym miała na myśli Anioła, nie skądże... Poza tym... Od czego ja tu jestem?! Od czego?! Trzeba się wystrzegać pokus! Koniecznie! (Kaileena ma nadzieje, że Anioł jutro się objawi) Nie można dać za wygraną! Walczmy z tym, co pcha nas w szpony grzechu! (Kaileena ślini się do swojego widelca) Nie możemy pokazać, że się boimy, albo, co gorsza... Nie boimy... tego, co nastąpi. Chcemy być silni i tacy bądźmy! (Kaileena ma ochotę rzucić Anioła na podłogę i rozebrać) Uff, wykład jak wykład... (Kaileena przestaje myśleć racjonalnie przez marzące jej się nocą perwersje w podstawówce. Kaileena umiera.) Skoro zdążyłam już umrzeć to zdążę także krótko podsumować i pożegnać się z Wami, drodzy czytelnicy. To nieskładne sprawozdanie kwietniowe, przechodzi już do historii, ale trzeba napisać jeszcze jedno: czy jestem szczęśliwa w obecnej sytuacji? Tak. Jestem szczęśliwa. On uważa, że jestem wyrozumiała. Nie, mój drogi. Ja jestem po prostu szczęśliwa i to dzięki Tobie, wariacie! Kaileena się uśmiecha. To rzadki widok! Tak, więc... Tym miłym akcentem powinniśmy zakończyć notkę datowaną na kwiecień 2007. Notkę jakkolwiek pozytywną i wiosenną, nie narzekajcie, oprawcy... Pozdrawiam serdecznie - Kaileena Ps. Naprawdę?!